دو راه برای ظهور امام زمان(عج) پیش روی ماست:
- زمینه سازی برای ظهور: اگر ما ظهور امام زمان(عج) را به عنوان اصلاح کننده امور عالم می خواهیم، اول باید خودمان اصلاح گر باشیم؛ یعنی از هر بدی، گناه و بی عدالتی به سوی خوبی، پاکی و عدالت روی برگردانیم و توبه کنیم تا خداوند بر مبنای آیات و روایات اسلامی توفیق بهره گیری از تعالیم انسان ساز امام عصر را به ما مرحمت بفرماید و ظهورشان انجام گیرد.
- بی حالی و بی تفاوتی نسبت به ظهور: آنگاه هر روز و هر لحظه با گسترش ظلم و جور و گناه و بی عدالتی و فراگیر شدن بدیها و ناپاکی ها در عالم و در اثر فشارهای روحی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی و .... زندگی بر ما سخت تر و ناگوارتر می شود که نهایتا مجبور خواهیم بود برای نجات از این همه مصیبت و گرفتاری به درگاه خدا استغاثه و التماس کنیم و بالاخره امام زمان را به عنوان تنها منجی و عدالت گستر در عالم خلقت بپذیریم و از خدا ظهورش را بخواهیم.
به نظر شما کدام یک از این دو راه را انتخاب کنیم بهتر و راحت تر است؟