هفته نامه مهدویت شماره 5

موضوع: چرا ما فقط بنشینیم و منتظر آمدن امام زمان(عج) باشیم، و مثل سایر کشورهای جهان فکری به حال خود و اصلاح جامعه مان نکنیم؟

پاسخ:
در روایات اسلامی داریم که «افضل الاعمال انتظار الفرج» یعنی: برترین اعمال، انتظار فرج امام زمان(عج) می باشد. توجه شما را به دو نکته مهم در این روایت جلب می کنم.

کلمه "افضل" به معنای برترین

در این مورد باید گفت که در میان اعمال مختلف از انتظار به عنوان برترین آنها یاد شده است. به راستی چرا برترین ؟

زیرا اگر انتظار واقعی به مفهومی که خواهیم گفت، محقق شود، ظهور حضرت نیز به تَبَعِ آن به سرعت رخ خواهد داد؛ (چون امام، یار، همراه و خواهان دارد) و اگر ظهور رخ دهد، بستری بسیار مناسب و ایده آل برای انجام تمامی امور خیر گسترده می گردد و همه امور خیر با بیشترین کمّیّت و بهترین کیفیّت در جامعه انجام خواهد شد؛ یعنی همه اهل صداقت، امانت داری، نماز، روزه، خمس، زکات، انفاق و ... آن هم با بالاترین کیفیت و درجه اخلاص خواهند شد.

همه خمس و زکات و حقوق مستمندان را می پردازند، ولی دیگر مستمند و فقیری در جامعه یافت نمی شود، که بتوان این مبالغ را به او داد.

دیگر در جامعه شاهد اختلاس، رانت و رشوه ای نخواهیم بود. جوانان همه مشغول به کار شده؛ در موقع مناسب ازدواج می کنند و دیگر دلیلی برای فساد و گناهِ انسان نیست، علم و معنویت به اوج خود رسیده و جامعه ی ایده آل تمام انسان ها از هر نظر ساخته خواهد شد.

پس متوجه شدیم که ظهور امام عصر(عج)، خیری است که تمام خیرات دیگر به بهترین نحو ممکن در آن جَمعند. به همین دلیل است که انتظار، برترین اعمال شمرده شده است.

دومین نکته مهم این روایت، در کلمه "اعمال" به معنای کارها و عمل ها گنجانده شده است.

یعنی از انتظار به عنوان کار و عمل یاد شده، نه تنها یک حالت خاص همراه با رکود و بی تحرکی. پس منتظر واقعی باید کار کند، نه اینکه نشسته، دست روی دست گذارده و بگذارد هر ظالمی که رسید، هر ظلمی که خواست به او بکند و خود نیز غرق انواع گناه ها و تخلف ها بوده و هیچ کاری برای بهبود اوضاع خود و امور جامعه انجام ندهد.

پس انتظار مفهوم دیگری دارد. بیایید با مثالی، موضوع را شکافته و بهتر بررسی کنیم. فرض کنید، قرار است میهمانی عزیز و گرانقدر پس از مدتی طولانی و از راه دور به منزل شما بیاید. شما چه می کنید؟

آیا همین طور نشسته و بی تفاوت همچون گذشته به امور جاری زندگیتان می پردازید؟ یا خود و منزل را برای پذیرایی و استقبال از چنین میهمانی آماده می کنید؟

قطعا خواهید گفت پیش از ورودش به شهر، با دسته گلی به استقبال او خواهیم شتافت. از قبل، منزل را تمیز و مرتب خواهیم نمود. میوه و وسایل پذیرایی مناسب تهیه کرده و غذای خوب و مورد علاقه میهمانمان را آماده می کنیم. 
حال، ما میهمانی عزیز و گرامی به نام امام عصر(عج) داریم که 1179 سال است، که در انتظار آمدنش هستیم.
اگر ما منتظر واقعی باشیم چه می کنیم؟
- به استقبال آمدن اماممان می رویم، نه اینکه بی خیال و بی توجه به او پس از آمدنش تازه بخواهیم به خود آمده و فکر کنیم که چه کاری باید برای او انجام دهیم؟
باید اکنون ببینیم امام چه چیزهایی را دوست دارند و از چه چیزهایی بدشان می آید که به عنوان یک منتظر و دوستدار، شرایط ورود میهمانمان را تا حد امکان مورد رضایت او قرار دهیم.
بی تردید امام از نافرمانی خدا، همچون: دروغ، دزدی، رشوه، بی نمازی، بی حیایی، خیانت در امانت و ... بدشان می آید و از اطاعت خداوند همچون: راستگویی، حیا و عفت، امانتداری، به پا داشتن نماز و روزه و ... خوشحال می گردند. پس انتظار ما، به معنای التزام عملی ما(حداقل ما شیعیان منتظر آن حضرت) به کارهای مورد پسند حضرت و اجتناب از کارهای ناپسند از دیدگاه ایشان در بُعد فردی و اجتماعی است. زیرا حضرت دلخوش به شیعیان منتظر و عمل کننده به احکام اسلام به عنوان دوست و یار و همراه می باشند.
اگر این گونه باشیم، برای امام عصر(عج) مایه زینت، افتخار و مباهات هستیم و پس از ظهور نیز ان شاء الله در کنار ایشان قرار داریم.
و در غیر این صورت منتظر حقیقی نبوده و مایه سرافکندگی و شرمساری اماممان هستیم. و پس از ظهور نیز معلوم نیست وضعیتمان چگونه باشد.
پس ما شیعیان بیاییم و از کارهای بد گذشته مان دست برداشته و دست در دست یکدیگر و خیلی بهتر از سایر کشورهای جهان برای نجات خود و جامعه مان حداکثر تلاشمان را انجام دهیم تا پس از ظهور نیز از یاران و همراهان آن حضرت باشیم و به مفهوم واقعی انتظار جامه عمل پوشانده باشیم.
ان شاء ا... به امید آن روز