هفته نامه مهدویت

شماره 4

پرسش این هفته:
برخورد امام زمان(عج) پس از ظهور با انسان ها چگونه خواهد بود؟

امام عصر(عج) در زمان ظهور با چند گروه از افراد برخورد خواهند کرد و با هر گروه رفتار خاص خودشان را خواهند داشت.
پیش از بیان دسته بندی بهتر است که با هم روایتی را در این زمینه بررسی کنیم.

امام صادق(ع) می فرمایند:
«هنگامی که قائم قیام کند، برخی از کسانی که به نظر میرسید از یاران ایشان باشند، از امر(ولایت و اطاعت) ایشان خارج می شوند. و برخی از کسانی که (به علت انحراف) شبیه خورشید پرستان و ماه پرستان هستند، به امر(ولایت و اطاعت) ایشان وارد می شوند.»
الغیبه النعمانی، ص 317

با توجه به روایت فوق می توان دریافت که سابقه ظاهری گذشته به تنهایی، عامل همراهی یا مخالفت با امام نیست. زیرا ممکن است برخی افراد به دلیل نبود محیط تربیتی مناسب، وارد فضاهای ناسالمی شده باشند؛ ولی با این وجود همچنان صفا و نورانیتِ فطرت خود را به طور کامل از دست نداده باشند لذا این گونه افراد با ملاقات امام معصوم و ظاهر شدن حق واقعی برای آنها به سوی امام شتافته، گذشته تاریک خود را جبران نموده و از یاران و همراهان امام(ع) می گردند.

در مقابل، عده ی دیگری که در ظاهر اهل دین و مذهب بودند، ولی قلباً و عمیقاً به دانسته های خود معتقد و پایبند نبودند، در زمان ظهور امام، وقتی امام را در مقابل هوس ها و خودخواهی های خود می بینند، از یاری و همراهی امام سر باز زده و در مقابل امام می ایستند.

امام عصر(عج) در مراحل آغازین ظهور، خود را به جهانیان معرفی نموده، اهداف خود را بیان کرده و با ارائه ی معجزات و دلایل روشن حقانیت خود را به اثبات می رسانند و حجت را بر مردم جهان تمام می کنند. حال، این افراد هستند که انتخاب می کنند می خواهند با امام باشند یا در مقابل او.

اکثریت قریب به اتّفاق انسان های معمولی اعم از مسلمان و یهودی و مسیحی و مشرک و کافر و ... زمانی که معجزات و برهان های امام زمان(عج) را می بینند صداقت و حقّانیّت امام را درک کرده، محبّت امام در دلشان نشسته، برهان او را می پذیرند و حاضر به اطاعت و همراهی با آن امام بزرگوار می گردند.

ولی در مقابل، عدّه ی اندکی که غالباً از دانه درشت ها هستند و درونشان از خودخواهی ها، دنیاطلبی ها، جنایت ها و ظلم ها پر شده و قلب سیاه و زنگار گرفته ی آنها دیگر قابلیت پاک شدن و بازگشت به سوی حق را ندارد، حاضر به تسلیم در برابر امام زمان(عج) نگردیده و مقابل حضرت می ایستند.

این گروه افراد که حاضر به پذیرش حق و تسلیم در برابر آن نمی شوند، عموماً در یکی از چهار دسته زیر جای می گیرند و امام با آنان پیکار کرده و آنان را از سر راه ترقّی و پیشرفت بشریت برمی دارند.

صاحبان ثروت که ثروت های فراوان و بادآورده ای را از راه حرام گرد آورده و انباشته اند و حاضر به تسلیم آن اموال و استفاده آن در راه حق نمی باشند.

کسانی که با عدم شایستگی بر مسندهای قدرت تکیه زده اند و با ظلم و ستم به زیردستان، حق آنان را خورده اند و اکنون نیز حاضر به تحویل پست و مقام خود نیستند.

3- عالِمانی که خود را در قلّه های علم می پندارند و دین را ابزار بزرگی و ارتزاق برای خود نموده، ریاکار هستند و پیوسته نگران از دست رفتن موقعیت اجتماعی و مریدان خود هستند؛ لذا حاضر به تسلیم و اطاعت در مقابل امام نمی گردند و با آمدن امام، ایشان را تکفیر می کنند. این دسته در کلیه ادیان وجود دارند.

4- مقدس نماهایی که همچون خوارج، به ظواهر دین بسیار مقیدند ولی هرگز به عمق دین پی نبرده اند. حرف و عملِ ناحقّ خود را به حق دانسته و حرف و عمل معصوم را ناحق تلقّی می کنند. و حاضر به اطاعت از امام نمی شوند.
5-هواپرستان و افراد پست و رذل طینتی که خواهان اصلاحات و پاکی و حقیقت نیستند و سبب آلودگی و ناپاکی بین مردمند و حاضر به توبه از گذشته خود نمی شوند.

امام برای باز کردن راه تعالی و پیشرفت مادی و معنوی بشریت ناگزیر است که غدّه های سرطانی موجود در اجتماع را که عمدتاً از همین گروه های ذکر شده هستند از سر راه بردارد، تا مسیر برای سایرین، که اکثریتِ عالَم را تشکیل می دهند، باز شود و اهداف الهی در جهان محقق گردد.

باید این نکته را دانست که امام معصوم، مظهر لطف و رحمت خداوند هستند و برای دستگیری و نجات انسان ها می آیند. قصد ایشان تخریب و جنگ و ناامنی نیست، بلکه قصدشان آبادانی، پیشرفت علم، نجات و حیات انسان هاست.

به فرموده ی امام رضا(ع): امام، همچون دوستی انس گیرنده، پدری دلسوز، برادری تنی، مادری مهربان نسبت به فرزند کوچک خود و پناه بندگان در مواقع دشوار زندگی است.

جا دارد قدر چنین امامی را دانسته، برای ظهورش همه با هم دعا کنیم و زمینه را برای ظهور و آمدنش مهیا سازیم.

مناجاتی با امام مهربانی ها:
ای امام عزیز و غریبم، ای که سال های سال است در پی کار ما هستی و به ما عشق می ورزی. ای کسی که سختی و غم ما بر تو دشوار و گران است. ای مهربان تر از مادر به ما. ای امامی که پیوسته برای نجات و رستگاری ما سر به سوی آسمان داری! دوستت داریم، ولی از گذشته خود شرمنده ایم. شرمنده از این که از تو غافلیم و برایت کاری نکردیم. دل هایمان را به سوی خودت روانه کن، ما را بپذیر و از بهترین یاران و دوستانت قرار بده.

الهی آمین